Zastanawia mnie po zdefiniowaniu tablicy gdzie jest przetrzymywany ten adres zawarty w nazwie tab ?
Bo przecież nazwa zawiera adres ,na który patrzy wskaźnik do elementu uint8_t tak to odebrałem po przeczytaniu rozdziału o Wskaźnikach.

Asembler odpowiedziałby na moje pytania ale nie znam go i bardzo ciężko mi analizować plik .lss może ktoś pomoże, i opisze co i gdzie się dzieje z tą tablicą w asemblerze ?

Przepraszam jeśli kogoś rażę moimi pytaniami w szczególności Mirka, Mirku poproszę o książkę "Asembler dla Początkujących" Mirosław Kardaś , będzie mi łatwiej .

Pozdrawiam Procek87

mnie nie razisz dokąd nie piszesz na forum, że napisałem w książce coś - czego nigdy nie napisałem.



Nigdzie nie jest przetrzymywany - ty wciąż po prostu nie możesz zrozumieć tego, że kompilator musi taką tablicę gdzieś umieścić w pamięci, pod jakimś adresem. A skoro tak - to dlatego wszędzie w całym kodzie gdy ktoś posłuży się nazwą to kompilator wie do jakiego adresu się odwołać.

_________________
zapraszam na blog: http://www.mirekk36.blogspot.com (mój nick Skype: mirekk36 ) [ obejrzyj Kurs EAGLE ] [ mój kanał YT TV www.youtube.com/mirekk36 ]

tab[]={1,2,4,8,16,32,64,128}

Mirku rozumiem to że tablica dokładnie tych kilka komórek uint8_t , które są ułożone jedna po drugiej, i jest na nich etykieta tab[] i to jest tablica w uproszczeniu .

Nie rozumiem jednego jeśli nazwa Tab bez nawiasów okrągłych oznacza adres do elementu pierwszego tablicy to skoro tak to ten adres musi być gdzieś przetrzymywany w dwóch komórkach pamięci , dlatego że nazwa tablicy jest wskaźnikiem do miejsca pamięci o adresie , zawierającym elementy -1,-2 itd . bajtowe.



Dyskutujemy dzięki temu się uczymy , dyskusje są budujące , i zmuszają do zastanawiania się.

Nie zrozum mnie źle. To nie jest jakaś złośliwość czy brak chęci pomocy. Ja już raz odpowiedziałem na Twoje pytanie dość szczegółowo w innym wątku, tylko aby zrozumieć, trzeba już mieć jakąś wiedzę np. dotyczącą budowy i zasady działania mikrokontrolera, jego listy rozkazów, assemblera itp.
Ty tej wiedzy jeszcze nie masz, dlatego nie zrozumiałeś, więc zadajesz następne pytania. Odpowiedź na te pytania zapewne zrodzi następne pytania itd. W ten sposób można napisać na forum całą książkę, a forum do tego nie służy.

Ale OK, spróbuję jeszcze raz (ostatnie podejście), oczywiście w dużym uproszczeniu i postaram się jak najprzystępniej dla początkującego. Opis dotyczy zmiennych globalnych i nie uwzględnia procesu inicjowania wartości zmiennych wartościami podanymi przez programistę, aby nie zaciemniać sprawy Zmienne lokalne są alokowane na stosie, a to już zupełnie inna historia.

Kiedy kompilator C napotka taką definicję tablicy myśli sobie tak:

Programista chce mieć do dyspozycji zmienną zmienna_a typu uint16_t. Trzeba zarezerwować odpowiednią ilość bajtów pamięci RAM w pierwszej dostępnej lokalizacji. Aktualnie pierwszym dostępnym adresem jest 0. Zmienna jest 16-bitowa, więc zajmie 2 bajty.

Kompilator na podstawie tej definicji robi więc co następuje:

• zapisuje sobie w swojej pamięci podręcznej symbol zmienna_a,
• przypisuje symbolowi adres w pamięci RAM równy początkowi pamięci RAM, np. dla Atmega8 jest to adres 0x0060,
• przypisuje do symbolu rozmiar, który w tym przypadku wynosi 2 bajty,
• zapamiętuje też inne rzeczy, które w tej chwili nie są dla nas bardzo istotne.

Na podstawie następnej definicji robi tak:

• zapisuje sobie w swojej pamięci podręcznej symbol tab,
• przypisuje symbolowi adres w pamięci RAM, który jest sumą adresu poprzedniego symbolu i przypisanego mu rozmiaru, czyli (0x0060+0x02)=0x0062,
• przypisuje do symbolu rozmiar, który w tym przypadku wynosi (8 elementów) * (1 bajt) = 8 bajtów.

Na podstawie następnej definicji robi tak:

• zapisuje sobie w swojej pamięci podręcznej symbol zmienna_b,
• przypisuje symbolowi adres w pamięci RAM, który jest sumą adresu poprzedniego symbolu i przypisanego mu rozmiaru, czyli (0x0062+0x08)=0x006A,
• przypisuje do symbolu rozmiar, który w tym przypadku wynosi 1 bajt.

Na podstawie następnej definicji robi tak:

• zapisuje sobie w swojej pamięci podręcznej symbol wsk,
• przypisuje symbolowi adres w pamięci RAM, który jest sumą adresu poprzedniego symbolu i przypisanego mu rozmiaru, czyli (0x006A+0x01)=0x006B,
• przypisuje do symbolu rozmiar, który w tym przypadku wynosi 2 bajty.

Należy pamiętać o tym, że kompilator do tej pory jeszcze nigdzie żadnego adresu nie umieścił w kodzie, po prostu te adresy sobie pamięta.

Jeśli teraz napotka w kodzie np. taką linijkę:
to może wygenerować taki przykładowy kod (sposobów jest oczywiście więcej, więc nigdy nie wiadomo, który sposób kompilator wybierze jako najbardziej optymalny w danym momencie):

Jeśli później napotka w kodzie np. taką linijkę:
to może wygenerować taki przykładowy kod:

Wywołanie funkcji, której argumentem jest wskaźnik do tablicy:będzie wyglądało mniej więcej tak:

Jak widać kompilator w momencie napotkania definicji zmiennej (jakiejkolwiek, nie tylko tablicy) nie musi od razu nigdzie zapisywać wartości przydzielonego jej adresu w pamięci RAM. On ten adres po prostu zapamiętuje w swojej pamięci podręcznej na czas kompilacji i wstawia jego wartość do odpowiednich poleceń assemblera jako ich argumenty dopiero w momencie, gdy w kodzie jest odwołanie do danego symbolu.

Oczywiście w rzeczywistości sprawa jest nieco bardziej skomplikowana, ale po szczegóły zapraszam już do wspomnianej wcześniej w innym wątku literatury.

Jeżeli nadal nie zrozumiałeś, to ja się już niestety poddaję. Ponieważ interesują Cię takie szczegóły powinieneś jednak duuużo poczytać o budowie i zasadzie działanie mikrokontrolera, o kodzie maszynowym i instrukcjach ASM, a także o zasadzie działania kompilatora, a wtedy na pewno wszystko się wyjaśni.

Pozdrawiam
Andrzej

Dziękuje andrews za szczegółowe wyjaśnienie bardzo cenny kawał wiedzy bardzo cennej dla początkującego jak narazie czytam książkę BB i nie zbaczam z kursu choć czasem właśnie dobrze coś dokładniej przeanalizować .