Witam Was.

Szczerze mówiąc, to przypuszczam, że odpowiedź na moje pytanie gdzieś na forum jest, tylko że ja nie wiem jak to pytanie dobrze zadać. Zaczynam z językiem C, uczę się programować na Atmedze i nie umiem jeszcze nazwać niektórych rzeczy "po imieniu".

Mam taki mały kod, ale ugrzęzłem na takim czymś:

Chciałbym w main.c użyć funkcji np. led_on(x); gdzie (x) ma oczywiście oznaczać nr diody (ale nie nr pinu!). W tej chwili mam to zrobione tak, że funkcja sprawdza to na zasadzie:




To na pewno da się zrobić jakoś mądrzej, żeby w przypadku konieczności użycia np. czwartej diody nie musieć dopisywać do każdej funkcji kolejnego "else if", dyrektyw preprocesora (wiem, że one akurat nie są konieczne) itd.

Kombinowałem z jakimiś składniami typu: zamiast LED1 to LED(x), próbowałem użyć tych makr dostępu do portów, kombinowałem jak użyć tablic... nie umiem nic mądrego wymyślić...
Naprowadzi mnie ktoś na jakiś azymut?

Tylko bardzo proszę, jak najprostszym, lub chociaż w miarę prostym językiem... Dziękuję za wyrozumiałość...

Bartek

Jeśli chcesz mieć zupełną niezależność od pinu to tylko zabawa z else if w takim przypadku

_________________
zapraszam na blog: http://www.mirekk36.blogspot.com (mój nick Skype: mirekk36 ) [ obejrzyj Kurs EAGLE ] [ mój kanał YT TV www.youtube.com/mirekk36 ]

Zależy czy chcesz by numer diody był kolejną liczbą czy też wystarczy odwoływanie się przez nazwę symboliczną. W pierwszym przypadku można zastosować tablicę "tłumaczącą" nr na konkretny pin i port. W drugim przypadku można zrobić zwykłą operację na porcie. W najbardziej podstawowym rozwiązaniu jest ograniczenie, że LEDy muszą się znajdować na jednym porcie. Po pewnej rozbudowie można to obejść.

przypadek 1.




Przypadek drugi

_________________
Think for yourself and question authority.

Ło Matko...

Na pierwszy rzut oka nic z tego nie rozumiem, ale jest późno i może dlatego... Jutro ze świeżą głową się temu przyjrzę... ale najpierw muszę zgłębić jeszcze raz tematy struktur i typów wyliczeniowych...

Dziękuję!

To tylko przykład. Nie ma obowiązku stosowania ani struktur ani typów wyliczeniowych. Chodzi o ideę - pozbycie się kłopotliwych ifów prostymi technikami. W pierwszym przypadku numer LEDa traktujemy jako indeks do tablicy, która zawiera paskudną część kodu i co najważniejsze skupia ją w jednym miejscu. W razie modyfikacji robi się to nie w n funkcjach tylko w jednej tablicy. Przypadek drugi podobnie tyle że obrzydliwości ukrywamy pod stałą symboliczną.

_________________
Think for yourself and question authority.