Przeczytałem przed chwilą w popularnej prasie, że z tylu atomów składają się tranzystory w niektórych procesorach. I to nie w super-hiper tajnych laboratoriach Pentagonu umieszczonych gdzieś 100 m pod ziemią, ale w procesorach lepszych komputerów. Możesz mieć go nawet w domu. Kaczka dziennikarska, sezon ogórkowy? Co sądzicie?

Pracowałem kiedyś w Tyndall Institute w Irlandii i pracowałem nad wykorzystaniem nanorurek w elektronice m.in właśnie w tranzystorach. Także można składać tranzystory z mniejszej ilości atomów i nie jest to teraz wielka sztuka. Więc nie wiem czym się tak autor tego tekstu w gazecie tak podnieca. I to u nas w UE, a nie gdzieś daleko w USA.

_________________
Pomysły na podpis - wyślij SMSa +1 769 243 0011

extra podsumowanie

_________________
zapraszam na blog: http://www.mirekk36.blogspot.com (mój nick Skype: mirekk36 ) [ obejrzyj Kurs EAGLE ] [ mój kanał YT TV www.youtube.com/mirekk36 ]

Mam nadzieję, że nikt nie wyciągnie wniosku że dziennikarz i naukowiec są do d... Obaj są kompatybilni i potrzebni!

Dawno już mówiło się o tranzystorze włączanym jednym elektronem. Oczywiście to eksperymentalne, ale pokazuje jak nisko można zejść.
Swoją drogą w Bajtku na przełomie lat 80 i 90 była opisywana bramka AND albo NAND która była zrobiona z jednej cząsteczki jakiegoś barwnika, do działania jej używało się laserów. Wtedy mówiło się o logice całkowicie optycznej.

Za to mało kto wie, ale sławny komputer kwantowy doczekał się już (może nie jest to jeszcze komputer) pewnej rachitycznej realizacji.
Otóż kanadyjska firma D-wave, wyprodukowała (już zresztą którąś wersję) kwantowego rejestru. Czyli to coś operuje już na qbitach i jest zdolne do wykonania prostych operacji informatyki kwantowej. Takich jak algorytm Shora czy algorytm wyszukania w tablicy n elementów o złożoności sqrt(n).
Najciekawsze jest to, że ponoć to działa już komercyjnie i w sumie wszyscy używają. Na takim rejestrze działa ponoć "wyszukiwanie obrazem" w Google. To jest jeden układ scalony chyba 512 qbitów. Dla utrzymania koherencji stanów kwantowych oczywiście pracuje w warunkach kriogenicznych. Do pełnego kompa kwantowego jeszcze daleko bo to ma klasyczną "obudowę" ale mimo wszystko.

_________________
zapraszam na bloga http://bakcyl8bit.blogspot.com/

Probelmem z systemami kwantowymi jest "kot Schroedingera". Chodzi o to, że odczytanie stanu kwantowego niszczy ten stan. W związku z tym na tę chwile odczyt danych "kwantowych" jest zbyt powolny. No i dochodzi jeszcze matematyka. W komputerach zwykłych używamy systemu binarnego. W kwantowych są to systemy wyższe. W związku z tym zmienia się całkowicie podejście algorytmiczne. No i najważniejsza sprawa. Komputer kwantowy jest mały ale maszyneria do odczytu danych... MASAKRA.

_________________
Pomysły na podpis - wyślij SMSa +1 769 243 0011

Informatyka kwantowa działa na zupełnie innych zasadach. Kot Shroedingera jest tu niejako użyty celowo. Dzięki właśnie występowaniu superpozycji stanów kwantowych, są możliwe rzeczy, które w sensie klasycznym nie są możliwe.
To wymaga zupełnie innych algorytmów i innego podejścia. Oczywiście, że to dopiero początek tej drogi. Urządzenie które opisałem nie jest jeszcze komputerem kwantowym, ale pozwala na wykonywanie pewnych działań w oparciu o mechanikę kwantową.
Nie jest to oparte o system binarny, nie można nawet powiedzieć, że jest oparte o żaden typowy system liczbowy. Bowiem quibity nie są cyframi w naszym rozumieniu. Qbit jest superpozycją 0 i 1. Jest trochę zerem i trochę jedynką. Jest właśnie tym biednym trochę żywym i trochę martwym kotem. Nie można nawet powiedzieć, że to jest logika rozmyta. Bo to nie są stany przejściowe. Tylko, no właśnie, nie wiadomo dokładnie co. Nie bardzo da się porównać, bo w naszej mechanice nie występują takie rzeczy.
"Jechały trzy autobusy, jeden skręcił w prawo, drugi w lewo, a trzeci pojechał za nimi." Elektron się potrafi tak zachować. Może przelecieć naraz przez dwie szczeliny. Dlatego wszelkie szkolne analogie z kulkami jako elektronami są takie dość naiwne.

artur85 idealne podsumowanie tzw. dziennikarzy .

To się nazywa dualizm korpuskularno-falowy, a naiwność takiego przedstawiania rzeczy wynika z tego, że trzeba jakoś podejść do zrozumienia zjawiska. Kwantówka jest bardziej abstrakcyjna niż próba zrozumienia zachowania kobiety będącej pod wpływem hormonów.
I największym problemem w tej chwili komputerów kwantowych jest odczyt danych. Wystarczy popatrzeć na rozmiary zderzacza hadronów. Maszyny odczytujące stany są masakrycznie wielkie i dochodzi matematyka. Żeby odczytać te dane i tak trzeba użyć zwykłych komputerów, które nam je obrobią. To jest mniej więcej tak jak bomba atomowa i termojądrowa. Do zapłonu termojądrowej trzeba użyć atomowej... Może porównanie z lekka dalekie ale mam nadzieje, że zrozumiałe

_________________
Pomysły na podpis - wyślij SMSa +1 769 243 0011

To nawet jest jeszcze więcej niż dualizm k-f. Przykładowo spin przedstawia się jako ruch wirowy w prawo lub lewo, co też nie jest prawdą. No ale jakoś trzeba próbować to dzieciom przybliżać. I tak o funkcji falowej i orbitalach słuchają jak opowieści o czarnym ludzie.



Tak jak pisałem, na chwilę obecną pierwsze "koty za płoty" trafiają pod strzechy.
Przykładem są właśnie produkty D-wave. Było w okół tego trochę kontrowersji (dziennikarze, tak jak na tym rysunku pewne rzeczy wyolbrzymili) Nie mnie jednak kwantowy rejestr D-wave w 2012 roku był zdolny do przeprowadzenia 10^38 operacji w ciągu sekundy. Oraz pokazano na nim działanie algorytmów kwantowych (nie pamiętam dokładnie jakich). Opisano to zresztą w Nature oraz później skutecznie odparto zarzutu o niekwantowość. Jednak jak powtarza samo D-wave, urządzenie to (nazywa się Vesuvius) nie może być jeszcze nazywane komputerem kwantowym. Nie mniej jednak jest ważnym krokiem na drodze technologicznego podejścia do realizacji takiej technologii. Jest bowiem chip-scale. Do tej pory najczęściej w eksperymentach z układami kwantowymi używano, jako interfejsu, spektroskopii NMR. Urządzenie D-wave jest ogromnym przełomem w tej dziedzinie.

Ależ mój drogi sq8dsr ja mówiłem tylko o porównywaniu elektronu do piłeczki. Wiadomo, że sama mechanika kwantowa jest bardziej rozbudowana. W tej chwili wykorzystuje się chociażby zasady teleportacji kwantowej, a nie tylko to co napisałeś. Choć wszystko pięknie się ze sobą zazębia.

Zobaczymy co przyniesie przyszłość. Na tą chwile bardzo mało ludzi rozumie bra-kety, a co dopiero idee komputerów kwantowych. Do tego trzeba nam całkowicie zmienić sposób myślenia. Zatem nadzieja w rocznikach 2000 wzwyż

_________________
Pomysły na podpis - wyślij SMSa +1 769 243 0011

Kurczę, nie wiem jak rozmawiać z tak mądrymi ludźmi. I mówię to jako emeryt, stary trochę niespełniony automatyk który od czasu do czasu chce porozmawiać. Procesory są coraz większe. Nie wiem jaką powierzchnię teraz zajmują. 1 cm2 może może mniej, może więcej. Ale jak coś się zdarzy, to na skutek architektury von Neumana, pobudzana jest może jedna milionowa albo mniejsza część powierzchni tego procesora. Wynika to wprost z rozumowania przyczyna --> skutek, przyczyna --> skutek, ...Sądzę że ratunek jest tylko w programowaniu równoległym która spowoduje, że że może 20%, albo więcej mocy procesora będzie zastanawiało się nad rozwiązaniem problemu!
To tyle

Ja wiem wiem MNie chodziło tylko o to, że kwantówa to cała przestrzeń niespotykanych w naszym świecie zjawisk, dla których nawet trudno znaleźć analogie, które mogłyby pomagać w opisie czy zrozumieniu.
Teleportacja kwantowa to zresztą jeden z mechanizmów który będzie musiał być użyty w tych osławionych komputerach kw. Tak czy inaczej to się zaczyna dziać. Bardzo ciekawy jest też kwantowy stan splątania (podstawa teleportacji kwantowej). Jest to coś tak dziwnego, że nawet człowiek o tak otwartym umyśle jak A. Einstein miał problem z przyjęciem tego faktu Nie ze względu na brak zrozumienia zagadnienia co właśnie ze względu na jego egzotyczność.
Stąd tzw. paradoks EPR.


No nie jest to tak do końca. Procesory współczesne są wielopotokowe, wielordzeniowe. Przykładowo procesory graficzne mogą zawierać setki a nawet tysiące rdzeni pracujących współbieżnie. Do tego na płytce takiego układu mamy hierarchiczne pamięci podręczne zbudowane z przerzutników (czyli SRAM) które zajmują sporo miejsca. W procesory wbudowuje się specjalizowane instrukcje ASM które potrafią działać na długi operandach i realizować sprzętowo bardzo złożone rzeczy. To wszystko wymaga miejsca i więcej, więcej tranzystorów, coraz mniejszych tranzystorów. Ważne jeszcze, żeby się to nie grzało, żeby mało prądu brało, im mniejszy tranzystor tym łatwiej.

No nie jest to tak do końca. Procesory współczesne są wielopotokowe, wielordzeniowe. Przykładowo procesory graficzne mogą zawierać setki a nawet tysiące rdzeni pracujących współbieżnie.[/quote] itd...

Wiem o tym. Ale w dalszym ciągu "pobudzana" jest tylko naprawdę mała część procesora. Ta wielopotokowość i temu podobne, wg. mnie to początek drogi do tego żeby wykorzystać całą moc procesora.
Przykład. Jesteś z kobitą gdzieś na przyjęciu i pojawia się jakiś przystojniak. Czujesz niebezpieczeństwo chociaż to są procesy w Twoich neuronach jakieś elektrochemiczne, miliony razy wolniejsze niż w krzemie procesorów. Ale cała cała czaszka pracuje nad tym, żeby dojść do tego wniosku, a nie tylko bardzo mały kawałek mikroprocesora! Żaden komputer nie powiedziałby Tobie że jesteś w niebezpieczeństwie.

Uczucia na tę chwilę przerastają zarówno ludzi jak i maszyny, a to jednak jest uczucie. My jako ludzie nie umiemy jeszcze sprowadzić do algorytmu tak złożonych programów jak uczucia. A komputer potrzebuje algorytmu by działać. Choć sieci neuronowe...

W każdym razie nie ma co porównywać procesora do mózgu. Mimo wielkiej objętości, mimo wolnych obliczeń matematycznych to mózg wynalazł komputer, to mózg zawiaduje setkami zakończeń nerwowych i my to czujemy. Odczyt 150 klawiszy to nic w porównaniu z tym co może odczytywać nasz mózg z ciała.

A wykorzystanie większej części procesora będzie wtedy gdy uda nam się budować układy scalone rysowane atom po atomie bo wtedy cała płytka będzie procesorem. Zwróćmy uwagę jak robione są procesory. Mamy napylanie, nanoszenie, naświetlanie itp. To powoduje, że na płytce krzemowej pojawia się dużo nieużywanych miejsc. Nauczymy się budować procesory atom po atomie to nieużywane miejsca znikną...

_________________
Pomysły na podpis - wyślij SMSa +1 769 243 0011

Tymi zagadnieniami zajmuje się Roger Penrose, który twierdzie, że dla klasycznego komputera nigdy nie będą możliwe pewne rzeczy. Zawsze będzie działał w oparciu o algorytm. Podaje on przykład komputera któremu dano zadanie aby znalazł nieparzystą liczbę podzielną przez 2. W normalnym rozumieniu komputer będzie sprawdzał każdą kolejną liczbę naturalną czy jest nieparzysta i czy jest podzielna przez 2. Mimo, że sam test na nieparzystość daje już odpowiedź Generalnie jego praca nigdy się nie skończy.
Człowiek za to powie, że to głupie zadanie bo takiej liczby nie ma. I powie to nawet nie wiedząc o tym, że istnieje coś takiego jak teoria liczb, zbiory, struktury algebraiczne itd. Człowiek dysponuje pojmowaniem, może dojść do zrozumienia istoty zagadnienia i może zrobić to sam.
Dla Penrose'a wiąże się to jeszcze z pojęciem świadomości w ogóle. I być może właśnie komputer kwantowy będzie w stanie to ograniczenie pokonać. Nawet nie ze względu na szybkość działania co na jego inność. Ale jako że w sumie nie wiemy dokładnie czym jest świadomość (nawet własna) to ciężko poruszać się po tym gruncie.